Asertywność
Asertywność to termin oznaczający posiadanie oraz wyrażanie własnego zdania, a także bezpośrednie wyrażanie emocji. Asertywność to zatem nic innego jak umiejętność odmawiania w sposób nieuległy i nieraniący innych, autentyczność, pełna świadomość własnej osoby (swych wad i zalet), a także umiejętność wyrażania opinii, krytyki, potrzeb, życzeń czy poczucia winy.
Problemy bycia nieasertywnym
Warto pracować nad sobą, patrząc na życie nie tylko przez pryzmat pracy zawodowej. Osoby nieasertywne często są określane jako wycofane, bojaźliwe i nieśmiałe. Cechy te znamionują postawę uległą, z racji tego, że osoby nieasertywne nie potrafią bronić własnego zdania, a także swoich praw, pozycji i granic. Ludziom tym brakuje wewnętrznej pewności, często ulegają oni czynnikom zewnętrznym.
Przykładem postawy nieasertywnej może być postawa osoby, która nie radzi sobie w pracy z delegowaniem mu zadań. Osoby nieasertywne bardzo często zgadzają się na wykonywanie obowiązków, które powinni wykonywać inni pracownicy firmy. Osoby nieasertywne dostosowują się, nie reagują. często pozwalając się wykorzystywać. W pracy prezentują zadowoloną postawę, tymczasem wewnętrzna frustracja prawdopodobnie znajdzie swoje ujście na domownikach po powrocie do domu.
Asertywność to praca nad sobą
Nauka asertywności wymaga wielu poświęceń, jest to wielopoziomowa i długofalowa praca nad sobą. Najprościej zacząć od przyjrzenia się temu problemowi z bliska, biorąc pod lupę relacje na poziomie komunikacyjnym. Asertywność to nic innego jak posługiwanie się komunikatami, mówiącymi o swoich stanach emocjonalnych. Jeżeli doznajemy trudnej reakcji na czyjeś zachowanie, dobrze jest to sobie uświadomić i powiedzieć o tym – co się nie podoba, dlaczego jest przykro, a nie udawać, że wszystko jest w porządku, tłumiąc w sobie jedynie gniew. W sytuacjach, gdzie mamy problem z zaakceptowaniem czyjegoś działania, mówi się o nich, nie krytykując bezpośrednio poczynań naszego interlokutora.Poprawnie nauczymy się tworzyć komunikat wtedy, gdy będziemy potrafili stworzyć kontakt ze swoimi uczuciami.
Otwarcie się na ludzi, reagowanie adekwatnie do sytuacji, a nie z pozycji obronnej mogą być antidotum do rozpoczęcia pracy nad sobą.
Asertywność można nabyć poprzez własną, ciężką pracę lub korzystając ze szkoleń. Jednym, który doskonale pasuje do tego wpisu to bez wątpienia warsztaty zachowań asertywnych – techniki radzenia sobie z konfliktami.
Żeby być bardziej asertywnym, nie wystarczy naczytać się artykułów na ten temat :) Nie mam na myśli że Twój jest zły, ale na pewno bardziej wchłoniemy tą cechę poprzez szkolenia.
Szkolenia są na pewno świetnym wyjściem, ale to nie jest jedyna droga ;). Jest wiele kursów, książek – darmowych, czy też płatnych, w których wszystko jest dokładnie opisane. Fakt faktem, że o asertywności można pisać prace doktoranckie, ale na co dzień wystarczy wykształcić w sobie pewne nawyki komunikacyjne oraz wyeliminować zachowania uległe i agresywne. Przeważnie osoby mniej pewne siebie są uległe, zaś te bardziej pewne są przekonane o swojej asertywności, kiedy ich zachowania przypominają bardziej zachowania agresywne i naruszające teren psychologiczny innych. Mi praca nad asertywnością zajęła nieco ponad miesiąc i obyło się bez szkoleń. Znacznie skuteczniejsza okazała się raczej chęć zmiany :)
Też miałem problemy z asertywnością. Szkolenia? I owszem, ale najlepsze są te, od psychologa. Ja znalazłem taką osobę. To pania Wegener. Było strasznie, nie potrafiłem mieć własnego zdania, nie umiałem odmawiać. W konsekwencji nabierałem więcej obowiązków na siebie, a stres o mało co mnie nie wykończył.